Stoicy mówią: Wszyscy ci, którzy nie znajdują się na wysokim szczeblu mądrości, są jednako szaleni i występni, jak ci którzy są na dwa palce pod wodą.
Najwyższe dobro. Dysputa o najwyższem dobru. — Ut sis contentus temetipso et ex te nascentibus bonis.[1] Jest w tem sprzeczność, ostatecznie bowiem radzą się zabić.[2] Och! cóż za szczęśliwe życie, od którego trzeba się wyzwolić jak od morowej zarazy.[3]
Ex senatus-consultis et plebiscitis.[4]
Żądać podobnych ustępów.
Ex senatus-consullis et plebiscitis scelera exercentur.[4]
Nihil tam absurde dici potest quod non dicatur ab aliquo filosophorum.[5] Divin.
Quibusdam destinatis sententiis consecrati quae non probant coguntur defendere.[6][7] Cic.
Ut omnium rerum sic litterarum quoque intemperantia laboramus.[8] Senec.
- ↑ Seneka, List XX, 8 de Haer. Pelag. V, 1. „Abyś był zadowolony z siebie samego i z dóbr rodzących się z ciebie.“
- ↑ Montaigne, II, 3.
- ↑ O vitam scilicet beatissimam sapientis, qua ut fruatur mortis quaerit auxilium. (Jansenius, De statu purae naturae, II, 8).
- ↑ 4,0 4,1 Sen. Ep. 95, cyt. u Montaigne’a III, 1. „Wedle uchwał senatu i ludu praktykuje się zbrodnie.“
- ↑ Cic. de Divin. II, 58; cyt. u Montaigne’a Apol. „Nie można powiedzieć nic tak niedorzecznego, czegoby jakiś filozof nie powiedział.“
- ↑ Cic. Tasc., II, 2; cyt. j. w. „Oddani jakimś uporczywym zdaniom, muszą bronić tego czego nie pochwalają.“
- ↑
Nie jest to dosłowny cytat, lecz uproszczony — sens jest zachowany; w oryg.: ...qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt eaque necessitate constricti, ut etiam, quae non probare soleant, ea cogantur constantiae causa defendere...
- ↑ Sen. Epist., 106; cyt. u Montaigne’a, III, 12. „Chorujemy na niepowściągliwość, jak we wszystkich innych rzeczach, tak i w literaturze.“
