Strona:PL Blaise Pascal-Myśli 108.jpg

215.

 Lękać się śmierci poza niebezpieczeństwem, a nie w niebezpieczeństwie; trzeba bowiem być mężczyzną.

216.

 Nagła śmierć, to jedyna rzecz godna obawy; dlatego to możni trzymają przy sobie spowiedników.

217.

 Wyobraźmy sobie spadkobiercę, który znajduje papiery rodzinne^[1]; czy powie: „może są fałszywe“? — i będzie się lenił zbadać je?

218.

 Więzienie.^[2] — Godzę się, iż ktoś nie zgłębia poglądów Kopernika^[3]; ale to... dla całego życia ma wagę wiadomość, czy dusza jest śmiertelna czy nieśmiertelna.

219.

 Niema wątpienia, iż to czy dusza jest śmiertelna czy nieśmiertelna, musi stwarzać zupełną różnicę w moralności. A mimo to filozofowie wytyczyli swoją moralność niezależnie od tego: rozprawiają nad spędzeniem godziny.
 Platon,^[4] dla nastrojenia do chrześcijaństwa.

220.

 Fałsz filozofów, którzy nie rozstrząsali nieśmiertelności duszy; fałszywość ich dylematu u Montaigne’a.^[5]

221.

 Ateusze powinni mówić rzeczy zupełnie jasne; otóż, nie jest zupełnie jasnem, aby dusza była materjalna.

222.

 Jaką rację mają, aby twierdzić że nie można zmartwychwstać? co jest trudniej, urodzić się czy zmartwychwstać?

1. Człowiek, któremu religja podsuwa swoje dogmaty i dowody na nie.
2. Tytuł ten pozostaje w związku z nr. 200.
3. Z tego widać, że naukę Kopernika uważał Pascal jedynie za „pogląd“.
4. Platon stara się oprzeć moralność na nieśmiertelności duszy.
5. Apologja (II, 12.)