Myśli. — In omnibus rebus quaesivi.[1] Gdyby nasz stan był naprawdę szczęśliwy, nie trzebaby nas odrywać od myśli o nim, aby nas uczynić szczęśliwymi.
Rozrywka. — Łatwiej jest znieść śmierć bez myśli o niej, niż myśl o śmierci bez niebezpieczeństwa.
Nędze życia ludzkiego są podstawą tego wszystkiego; skoro ludzie to spostrzegli, zaczęli szukać rozrywki.
Rozrywka. — Nie mogąc znaleźć lekarstwa na śmierć, nędzę, niewiedzę, postanowili, pragnąc osiągnąć szczęście, nie myśleć o tem.
Mimo tych niedoli, człowiek chce być szczęśliwy, i chce być tylko szczęśliwy, i nie może nie chcieć; ale jak się do tego weźmie? Na dobrą sprawę, trzebaby mu stać się nieśmiertelnym; nie mogąc zaś tego, postanowił nie myśleć o tem.
Rozrywka. — Gdyby człowiek był szczęśliwy, byłby nim tem więcej im mniej byłby rozproszony, jak święci i Bóg. — Tak; ale czyż to nie znaczy być szczęśliwym, móc znaleźć uciechę w rozrywce? — Nie; przychodzi bowiem ona skądinąd i z zewnątrz; tak więc, człowiek jest zależny, a tem samem wydany na pastwę tysiąca przypadków, sprawiających iż zgryzoty są nieuniknione.
Nędza. — Jedyna rzecz, która nas pociesza w naszych niedolach, to rozrywka, a wszelako jest to największa z naszych niedoli: ona bowiem głównie przeszkadza nam myśleć o sobie i gubi nas nieznacznie. Inaczej trwalibyśmy w nudzie, a ta nuda popchnęłaby nas do szukania bardziej
- ↑ Eccl. XXIV, 11. „We wszystkich rzeczach szukałem“.
