Strona:PL Blaise Pascal-Myśli 028.jpg

nowoczesnym prozaikiem francuskim; już Prowincjałki jego stanowią datę we francuskiej prozie, a Myśli wspaniale dopełniają twórczej zdobyczy Pascala w zakresie języka. Styl jego jest bezpośredni, żywy^[1], operujący śmiałą antytezą i szczęśliwym poetyckim skrótem. Ileż takich wyrażeń jak określenie człowieka jako „myślącą trzcinę“ (roseau pensant) sławnych jest w literaturze i myśli francuskiej!
 A jako człowiek, który wzniósł się na szczyty nauki, na szczyty pisarskiego talentu, który z tych wyżyn objał wzrokiem całą dziedzinę ludzkiego ducha i wzgardził tem wszystkiem aby się rzucić w „szaleństwo krzyża“, Pascal pozostaje jednym z najwspanialszych, najwymowniejszych, najbardziej wzruszających dokumentów ludzkości.

 BOY.

 Kraków, w maju 1921 r.

---

 Pozwolę sobie, na tem miejscu, podziękować prof. T. Since za pomoc w przekładzie łacińskich cytatów, oraz żonie mojej, Zofji Żeleńskiej, za jej wytrwałą współpracę, nie tylko, jak zawsze, w korekcie dzieła, ale w drobiazgowej, z oryginałem w ręku, kontroli polskiego tekstu, aby żaden odcień tych Myśli nie został uroniony. Dodać muszę, iż, wskutek nieczytelności pisma i fragmentarycznemi tekstu Pascala, wiele miejsc przedstawia się, dla francuskich komentatorów, dwuznacznie i niezrozumiale. Musiało się to odbić i w przekładzie. Przypisy sporządzono na podstawie wydań Brunschwiga i Haveta.

---

1. Oczywiście, w najszczęśliwszych momentach, poza licznemi zaniedbaniami, wynikłemi z improwizowanego charakteru tych fragmentów.