Strona:PL Balzac - Kawalerskie gospodarstwo.pdf/23

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

nie w życiu nie wymaga więcej rozwagi, niż rzeczy które zdają się naturalne: przed nadzwyczajnościami mają się ludzie dosyć na baczności. Toteż, przypatrzcie się ludziom doświadczonym: ujrzycie jak adwokaci, sędziowie, lekarze, księża, przywiązują olbrzymie znaczenie do rzeczy prostych: wydaje się to drobiazgowością. Wąż pod kwieciem, to jeden z najpiękniejszych mitów, jakie starożytność przekazała nam jako przestrogę w kierowaniu naszemi sprawami. Ileżto razy, aby usprawiedliwić się we własnych i cudzych oczach, głupcy wykrzykują:
— To było tak proste, że każdyby się złapał!
W r. 1809, pani Descoings, która nie przyznawała się do swego wieku, miała sześćdziesiąt pięć lat. Znana w swoim czasie pod mianem „pięknej kupcowej“, należała do tych rzadkich kobiet które czas szanuje. Doskonałej swej konstytucji zawdzięczała przywilej zachowanej do późna piękności, która wszakże nie wytrzymywała ściślejszego badania. Średniego wzrostu, pulchna, świeża, miała ładne ramiona, lekko rumianą cerę. Włosy blond z odcieniem kasztanowatym, nie okazywały, mimo tragicznej katastrofy męża, najlżeszej odmiany. Wielka łakotnisia, lubiła sobie przyrządzać przednie śniadanka, ale, mimo iż wiele uwagi poświęcała kuchni, ubóstwiała również teatr, oraz hodowała namiętność którą otaczała najgłębszą tajemnicą: stawiała na loterji! Nie byłaż to otchłań, którą mitologja przekazała nam w beczce Danaid? Stara Descoings — mamy prawo nazywać tak kobietę grającą na loterji! — wydawała może nadto na stroje i gotowalnię, jak wszystkie kobiety które długo zachowały młodość, ale, poza temi drobnemi wadami, była to najmilsza w pożyciu osoba. Zawsze w zgodzie z całym światem, niesprzeciwiająca się nikomu, ujmowała wszystkich pogodną i udzielającą się wesołością. Posiadała zwłaszcza iście paryzki przymiot, który zachwyca emerytów i kupców wycofanych z interesu: rozumiała się na żartach!...
Jeżeli nie wydała się za mąż po raz trzeci, była to zapewne wina epoki. Podczas wojen Cesarstwa, kandydaci do małżeństwa