równie niebezpiecznie jest szukać ocalenia w pomocy uczciwych ludzi jak łajdaków; należy liczyć jedynie na siebie. Descoings zginął, ale dostąpił w zamian tej chwały, iż szedł na rusztowanie w towarzystwie Andrzeja Chénier. Tam to, bez wątpienia, Sklep i Poezja uścisnęły się po raz pierwszy osobiście, i wówczas bowiem i zawsze łączyły je i będą łączyć z sobą stosunki pokątne. Śmierć Descoingsa wywarła o wiele większe wrażenie niż śmierć Andrzeja Chénier. Trzeba było trzydziestu lat, zanim poznano, iż Francja więcej straciła na śmierci Chéniera niż na śmierci Descoingsa. Postępek Robespierre’a miał to dobrego, iż, aż do 1830, kupcy korzenni, przerażeni, nie mieszali się do polityki. Sklep Descoingsa był o sto kroków od domu Robespierre’a. Następcy korzennika szło bardzo nieszczególnie. Cezar Birotteau[1], słynny olejkarz, zajął jego miejsce. Ale, jakgdyby rusztowanie zaszczepiło tam jakąś niewytłumaczoną zarazę nieszczęścia, wynalazca Dubeltowej maści sułtańskiej oraz Wody młodości również zbankrutował. Rozwiązanie tego problemu wkracza w dziedzinę nauk okultystycznych.
W czasie kilku wizyt, jakie szef ministerjalnego biura złożył żonie nieszczęśliwego Descoings, uderzyła go spokojna, chłodna, czysta uroda Agaty Rouget. Bridau zachodził pocieszać wdowę, która posunęła żałość do tego stopnia, że nie miała serca prowadzić handlu drogiego nieboszczyka; wreszcie, w ciągu dekady, zaślubił śliczną pannę, ledwie doczekawszy się przyjazdu ojca. Lekarz, uszczęśliwiony iż rzeczy idą pomyślnie ponad wszelkie życzenia (ile że żona jego stała się jedyną spadkobierczynią Descoingsów), pospieszył do Paryża, nietyle aby być obecnym na ślubie Agaty, co aby dopilnować kontraktu. Bezinteresowna miłość obywatela Bridau zostawiła pole machinacjom lekarza, który wyzyskał zaślepienie zięcia, jak to wykaże ciąg dalszy. Pani Rouget, lub, mówiąc ściślej, doktór, odziedziczył zatem cały ruchomy i nieruchomy majątek starych Deseoings, którzy pomarli w odstępie dwóch lat po sobie. Rouget uporał
- ↑ Wielkość i upadek Cezara Birotteau.
