Przejdź do zawartości

Strona:PL Bajki i powiastki dla dzieci z celniejszych bajko-pisarzy polskich wybrane.djvu/058

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Czyje serce zdziczałe srogości nabierze;
Ten zapomni: że czuje i żyjące zwierzę;
A tak, idąc kolejno od złego do złego,
Okaże się okrutnym nawet dla bliźniego.“



2.
Tadeuszek.

Raz swawolny Tadeuszek
Nawsadzał w flaszeczkę muszek;
A niechcąc ich morzyć głodem,
Ponarzucał chleba z miodem.
Widząc to Ojciec, przyniósł mu piernika,
I nic nie mówiąc, drzwi na klucz zamyka.
Zaczął się prosić, płakał Tadeuszek,
A Ojciec na to: „Nie więź biédnych muszek.“
Siedział dzień cały. To go nauczyło:
Nie czyń drugiemu, co tobie niemiło.