cupiscentiae transvertit sensum (Cap. 14. v. 12.). Lecz na łóżku śmiertelnem, lecz tego ostatniego momentu, kiedy świat zniknie, a wieczność się zbliży, otworzą się oczy wasze, scena się odmieni, omamienie, które teraz powiększa wam rzeczy, ustanie, a wy znajdziecie się z próżnemi rękami przed Sędzią waszym, jako mówi Job: Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos et nihil inveniet (Job. c. 27. v. 16.).
Nie czekajcież tej ostatniej godziny, gdy sprawiedliwość Boska z przykładu tej wielkiej duszy sądzić was i potępiać będzie waszą niepokutę i wasze próżne wymówki. Używajcie świata tego, jakbyście go nie używali, według przestrogi Apostoła, pamiętając, że prędko przemija postać jego: Reliquum est ut qui utuntur hoc mundo, tanquam non utantur, praeterit enim figura hujus mundi (1. Cor. 7. 31.). Napełniajcie ten krótki czas śmiertelnych dni waszych chrześcijańskiemi cnotami, a gdy pobożność poświęcać będzie życie wasze, ona też wspierać was będzie przy śmierci, pójdzie za wami przed sąd Najwyższego i otworzy wam bramy wiekuistego szczęścia, którem z tą świętą duszą cieszyć się będziecie przez nieskończone wieki. Amen.
