Członkowie Rady wybierają też losem ze swego grona dziesięciu logistów[1], którzy podczas każdej prytanii mają sprawdzać rachunki wszystkich urzędników. W ten sam sposób wybierają oni, również z liczby swoich towarzyszy, dziesięciu eutynów[2], z każdej fyli po jednym, a nadto jeszcze po dwóch asesorów (πάρεδροι) dla każdego z eutynów. Obowiązkiem zaś jest asesorów w czasie zgromadzeń zabierać miejsce przy posągu eponyma swojej fyli. Jeżeli zatem ktoś pragnie osobno pociągnąć do odpowiedzialności któregoś z tych urzędników, którzy już zdali swe rachunki przed sądem obywatelskim, ten ma wówczas, najdalej do trzech dni po urzędowem złożeniu rachunków przez tegoż, napisawszy na białej gipsowanej tabliczce swoje imię, imię dotyczącego urzędnika, dalej nadużycie, o które go obwinia z dodatkiem kary, która wydaje mu się najodpowiedniejszą dla winowajcy, oddać tę tabliczkę właściwemu eutynowi. Ten otrzymawszy ten dokument, bada go, a skoro i sam uzna oskarżonego winnym, wówczas oddaje sprawy czysto prywatnej natury w ręce sędziów gminnych odpowiedniej fyli, sprawy zaś, które obchodzą ogół obywateli zdaje w ręce tesmotetów z piśmiennym wnioskiem odpowiedniego ukarania. Tesmoteci znowu, otrzymawszy ten komunikat, przedkładają go trybunałowi, wprowadzając na nowo przed sąd całą sprawę o zatwierdzenie rachunków złożonych przez oskarżonego, a co sędziowie w tej mierze orzekną, od tego nie ma już żadnej apelacyi.
XLIX. Rada ma także prawo poddawania dokładnemu badaniu koni, których dostarczają jezdni do służby wojskowej. Jeżeli ktoś, posiadając pięknego konia, utrzymuje go w złym stanie, wtedy Rada karze takiego obywatela grzywną, którą się ściąga z pieniędzy, które tenże obywatel łoży na utrzymanie konia. Koniom, które nie są w stanie biegać, lub też są znarowione i odmawiają posłuszeństwa, każe Rada wypalać piętno postaci kółka na brodzie i takie konie uważać należy za wybrakowane. Rada bada również, czy konni kuryerzy (πρόδρομοι) zdatni są do pełnienia swej służby, a którego z nich uzna za niezdolnego do pełnienia swych obowiązków, degraduje go natychmiast na pieszego żołnierza. Do Rady także należy kontrola nad lekkozbrojnymi żołnierzami pieszymi, którzy mają towarzyszyć jeździe i zasłaniać ją. Skoro Rada uzna którego z tychże za niezdolnego do pełnienia swej służby, przestaje on wtedy pobierać swój żołd. Żołnierzy zaś jezdnych rekrutuje komisya złożona z dziesięciu członków (ϰαταλογεῑς), wybrana większością głosów na zgromadzeniu ludo-
