Ta strona została uwierzytelniona.
TĘSKNOTA.
Wodospad bieży w jar,
Srebrzyście w słońcu błyszczy woda,
Pasterka nad nią stoi młoda,
W jej twarzy wiosny czar.
Pasterko! usłysz mię!
Opowiedz, dziewczę, baśń miłości
O cichem szczęściu, o radości.
Te sny oddawna śnię.
Przecudna baśni ma!
Słyszałem cię, a gdzie — nie pomnę,
Tęsknoty moje dziś bezdomne,
Nie wskrzesi szczęścia łza.
Więc pragnę umrzeć tu:
Niech wartki strumień w dal mię niesie
Lub niech ułoży w ciemnym lesie
Na kwietnych mchach do snu!
Szumiałby ciemny las,
Szumiałyby mi górskie rzeki
Kochanie to, co przetrwa wieki,
Kochanie wiecznych kras.
