Ciało z którego gwałtem ją wygnano,
W Cieldauro leży; ale ona,
Po dniach męczeństwa i wygnania swego,
Spokój niebieski zyskała tu sobie.[1]
Patrz, dalej nieco płomienieje wrzący
Duch Izydora, Bedy i Ryszarda,
Co w rozmyślaniach więcej był niż człekiem.[2]
To, od którego wzrok twój wraca ku mnie,
jest światłem ducha, co w poważnych dumach,
Śmierć nazbyt późną mniemał być dla siebie:
To wiekuista jasność Sigiera,
Co przy słomianej nauczał ulicy
Syllogizmując, i odkrywał prawdy,
Które powszechną obudzały zawiść.[3]“ —
W tem, jak w zegarze, który nas przyzywa,
W chwili gdy boska małżonka się budzi
By rannym śpiewem małżonka powitać,
I tem dla siebie zjednać miłość Jego, —
Koła się kręcą i do pędu naglą,
Dzwoniąc tak słodko, że duch orzeźwiony
Miłością Boga nabrzmiewa i rośnie;[4] —
Podobniem widział, wirując, pomknęło
Koło to świetne, w kolej roniąc głosy
Takiej harmonji i takiej słodyczy,
Jaka tam chyba słyszaną być może,
Kędy jest radość i wesele wieczne.
- ↑ To duch Seweryna Boecjusza, sławnego autora dzieła de consolatione philosophiae; żył za czasów króla Gotskiego Teodoryka, pomówiony o zdradne konszachty z Bizantyńczykami, przez tegoż Teodoryka zamknięty do więzienia, razem z teściem swoim Simmachem, a po sześciu miesiącach zamordowany w r. 524. Ciało jego spoczywa w Pawji, w kościele Śgo Piotra, zwanym Cieldauro (Ciel d'oro = złote sklepienie).
- ↑ Izydor, biskup Sewilji, autor wielu dzieł teologicznych, um. w r. 636. — Beda, zakonnik rodem z Anglji, napisał historję kościoła w Anglji i inne dzieła — um. 735. Ryszard — zakonnik Szkocki, autor dzieła de contemplatione, które Dante cytuje w liście pisanym do Can Grande della Scala; żył w XII. wieku.
- ↑ Sigier (Séguier), sławny professor uniwersytetu w Paryżu i Opat klasztoru Śgo Dyonizego. Uniwersytet w owym czasie (na początku XIII. w.) znajdował się przy ulicy Słomianej (rue Fouarre), tak zwanej dla tego, że studenci, nie mając w audytorjach ławek, siadywali na słomianych kulach.
- ↑ To jest w porze, kiedy Kościół — oblubienica Boża — budzi się na jutrznię.
