Strona:PL Alighieri Boska komedja 466.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Przez niewiadomość, że ten grzech za życia
Pokuta gładzi, lub w ostatniej chwili.[1]
A wiedz, że wina, która wbrew przeciwną
Sprzeczność stanowi z jakimkolwiek grzechem,
Razem z nim musi trawić tu moc swoją;
Jeśli więc z tymi, którzy skąpstwa płaczą
Byłem ja tutaj, oczyszczając siebie, —
Spotkało to mnie za przeciwną wadę.“ —
— „Lecz kiedy srogie opiewałeś wojny,
Podwójną smutku Jokasty przyczynę
(Ozwał się śpiewak bukolicznych wierszy),
Z tego co Klio przez ciebie tam głosi,
Wnoszę, żeś jeszcze nie hołdował wierze,
Bez której dobre uczynki nie starczą.[2]
Jeśli tak? jakiż świecznik, albo słońce
Ciemność przed tobą rozjaśniły tyle,
Że później żagle skierowałeś swoje
W ślady za łodzią świętego Rybaka?[3]“.
A on mu na to: „Tyś do grot Parnasu
Wiódł mnie, ażebym pił ze źródeł jego,
I tyś mi drogę wyjaśnił do Boga.
Zrobiłeś właśnie jak ten który nocą
Idzie i światło poza sobą niesie,
A choć sam z niego nie korzysta wcale,
Oświeca innych, którzy za nim idą,
Kiedyś powiedział: Świat nastaje nowy:
Sprawiedliwości wiek powraca dawny
I już nam z nieba nowe zchodzi plemie.[4]

  1. W VII. Pieśni Piekła powiedziano jest, że skąpcy zmartwychwstaną z zamkniętą pięścią, a Marnotrawcy — pozbywszy ostatniego włoska.
  2. Stacjusz w Tebaidzie swojej opisuje między innemi, walkę bratobójczą Eteoklesa i Polinika, synów Jokasty, którzy się wzajemnie pozabijali. — Piewca bukolicznych wierszy — to Wirgiljusz, Klio — to muza której pomocy wzywa Stacjusz w pierwszej Pieśni Tebaidy.
  3. To jest, że poszedłeś śladem Śgo. Piotra i zostałeś chrześcijaninem.
  4. .....Secol si rinnova;
    Torna giustizia e primo tempo umano,
    E progenie discende dal ciel nuova.
    Tak tłumaczy Dante Wirgiljuszowskie:
    Ultima Cumaei venit jam carminis aetas;
    Magnus ab integro saeclorum nascitur ordo:
    Jam redit et virgo, redeunt Saturnia regna;
    Jam nova progenies coelo dimittitur alto (Buc. IV.).
    Wielu z pisarzy chrześcijańskich wnosili z tych wierszy, że Wirgiljusz miał niby przeczucie blizkiego odrodzenia świata przez narodzenie Chrystusa; takiego zdania był i Śty Augustyn (Contra Judaeos).