to samo co strawa, ‘uroczystość pogrzebowa’, gdzie trawiono dostatki zmarłego, por. trawa i truć; tu należy trwonić (może i trwoga i trzymać), wkońcu i otręby, od ocierania nazwane.
wten (str. 636); znam staroruskie ten, ‘linje równoległe w znakach bartniczych’ (=), chyba od tnę ?; wten byłoby złożeniem z przyimkiem.
zewnątrz, zewnętrzny (str. 652), znaczy jeszcze w 17. wieku tyle co wnątrz, wnętrzny (dziś wewnątrz, wewnętrzny): »piękność zewnętrzna i zwierzchnia«, Twardowski w Paskwalinie 1655 r., »okrasę zwierzchowną i zewnętrzną« (‘duchowną’), Bazylik 1570 r., i to jest właściwe znaczenie. Ale Czesi, już od Husa, używają zewnitrzní, zewnitrz, w naszem dzisiejszem znaczeniu, i tu i owdzie, może pod wpływem czeskim, pojawia się takie zewnątrz i u nas w 16. wieku; dziś zostało zewnątrz przeciwnem do wewnątrz, niesłusznie, gdyż to jedno i to samo.
