Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 61.jpeg

(niepráwie). 21 złe rzeczy (złe), vwłaszcżáli mi (!detrahebant mihi, omawiali mie); 22 áby nieodstępował odemnie (nie odchodzi o.).
 Tak znaczne bywają różnice między jednym a drugim tekstem, zdradzającym najwyraźniej pochodzenie z tekstu modernizowanego, nie z tekstu pierwotnego. Ponieważ zaczęliśmy rzecz o tym Modlitewniku, więc chociaż z Psałterzami ona już nie w związku, nadmienimy jeszcze, skoro w literaturze naszej nie ma obszerniejszej wzmianki o tym fragmencie, że zawiera on i dwie pieśni. Jedna „Hymna“ Veni sancte spiritus, k. XCII (M 6): Dvchu swięty ráczy przydź knam dusse twoich náwiedz sam ráczyż swą łaską nápełnić sercá ktores racził stworzyć itd., jest to tasama hymna, którą przedrukował Bobowski, (olskie pieśni katolickie (Rozprawy XIX. 1893. str, 157) z Hallerowego wydania Żywota Chrystusa Opeciowego; różnice tekstów następne: zwrotka pierwsza, p. w.; druga Ty ieś sam nass pociessyciel (Jenżeś rzeczon p. Haller); trzecia, czwarta i piąta bez zmian, tylko abowiem i bowiem Modlitewnik, aboćiem i boćiem Haller; w szóstej kożdą M. każdą Haller, kreskowanego é Modl. nie ma.
 W drugim arkuszyku, na k. CC., modlitwę w Ofiarowanie N. M. P. poprzedza koniec pieśni Maryjnej, który powtarzamy, ponieważ pieśni tej zkąd inąd nieznamy... ná, od rodźicow prowádzoná, we trzech leciech bogu daná. Ják oliwá swą tłustoscią, wssytko przewyssa y też plodnością, ták Mária cnotliwoscią, przewyssa wssytki y swiatoscią. Mária mátko wssey lutosci, łáski pełna y miłosći, ktobie grzessni wołamy, rácz sie smiłowáć nád námi. Są to więc zwykle pary rymowane popsute w odpisie wstawkami, które łatwo usunąć (opuść i też, i, grzesznicy zamiast grzeszni). Najobszerniejszą część tego drugiego arkuszyka zajmuje „Poczynasie náuká spowiedánia iáko sie kto ma spowiádáć, á ktorycb grzechów bo rozmáitych“; tekst zdradza pewną jednolitość, nawet z psalmami pokutnymi. Z języka nie ma co ważniejszego notować: z niessczęscia y ze złey przyczczeiem sie weselił; w iáślach (!) leżeć, boiáźnią służebną y swiecką (b. przed światem, por. by mie był srom ludski á boiaźń swiecka nieodciągáłá); mnogiem słowy omywał (łudził), wiłowstwem łgarstwem ichem prziiáźni nábywał; piesnim niepoczliwe o inych spiewał; dworny a lekki y swowolny w słowiechem był itd.
 Lecz i na Modlitewniku nie kończą się wzory czy próbki tekstów psałterzowych, drukowanych spółcześnie t. j, około r. 1532. Tu należy „Psalm dauidow piecdziesty, który się pocżyna Smiłuy sie nademną boże, według prawdy historiey iego. Od chwalebnego biskupa Carpentorackiego wyłożony a z wykładu iego y wyrozumienia ynnich doktorow swiętych na polski ięzyk spilnoscią przełożony. Będzieszli