4. Obroćsię panie y wyrwi duszę moię, zbáwionego mie vczyń dla miłosiierdźia twego. 5. Jże nie iest w smierći ienże pámiętnik byłby ná cię á w piekle kto spowiádać sie będźie tobie. |
Obroći sie pánie a wyrwi dussę moię, zbaw mie dla miłosierdzia twego. Abowiem nie iest wsmierći, ktoby pámiętał ciebie á w piekle kto sie tobie spowiedáć będźie. |
Psalm 31 przytaczamy w brzmieniu wydania 1532 r.; w nawiasach są odmianki Modlitewnika:
Bogosłáwieni ktorych (błogosłáwieni ktorym) odpuszcżone (odpussczony) są złośći (nieprawosći) i (á) ktorych przykryte (zákryty) są grzechy.
Bogoslawiony (bł.) mąż ktoremu niepołożył pan grzechu pan nie policzał zá grzech), áni iest w duchu iego lśćiwość (zdrádá; łźywosci Wróbl).
Iże milcżałem (Iżem milczał), zástárzały sie są (niema są) kosći moie, gdy wołałem (gdym wołał) przez cały dźięń.
Iże (abowiem) we dnie y wnoci vciążona iest (vciążyłá sie) nádemną ręka twoiá, náwrocon iestem w nędźi moiey, kiedy przekłotá bywá żyłá chrziptowa (náwroćiłem sie w n. m. gdim był kłot tarnemdum configitur spina; gdy mnie gryzie z grzechów samnienie moie Wróbl; gdy sie zyjdzie tarn. flor.; gdy sie skurcza żyła chrzeptowa puł. jak krak.).
Grzech moy znáiomy tobie vcżyniłem (wiádomym tobie uczynił) y (a) niespráwiedliwośći moiey nie skryłem (od ciebiem nie zakrył, dodane).