Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 30.jpeg

dla renes), albo 15, 7 increpuerunt me renes mei — nagabali mnie pokrątki moje, dosłownie tak i w flor. i puł. (krew moja i wnętrzności moje złorzeczyły mnie Wróbl) i tak na wszystkich innych miejscach. Dalej, że zamiast rosierdzia flor. i puł. używa krakowski tekst stale osierdzia, np. nie w osierdziu twojem 6, 1 in furore (w rosierdziu), w osierdziu swem 2, 5, nie w osierdziu twojem karzy mnie 37, opuść osierdzenie 36 itd. jest to oczywiście jakaś cecha gwarowa, już XV wieku mamy ozłomek (zamiast rozłomek) i po dziśdzień po gwarach (np. krakowskich) znachodzimy ozlazły (rozlazły), ozmach (rozmach) itd. (Wróbl tłumaczy srogość, srogie rozgniewanie).
 Psalm 9, 2 altissime (wołacz!) przełożono w krakowskim, jak w puł. i flor. nawyszej (panie nawyższy Wróbl); w 21 legislatorem zakonawydawcę jak w puł., praw wydawcę w mamotrekcie, ustawcę zakonu Wróbl; w 15 pogreżęni (!) są pogani, w zapaści, którą uczynili, puł. i flor. pogrężeni są ludzie = taka wymiana niemal stała = w upaści ktoresz (!) uczynili, infixe sunt gentes in interitu, quem fecerunt „polgnęli nieprzyjaciele moi w tym zarażeniu etc.“ Wróbl. W tymże psalmie tekst krakowski dwa razy w tłumaczeniu iudicium poplótł: wszędzie in iudicio w. 8 i sędy twoje iudicia 27.
 Ps. 13, 8 ktorzysz żrzą (!) lud moj jako karmią chlebową = jiż to żrą lud mój (flor.) jako karmią chlebową (puł.) (pokarm chlebowy Wróbl).
 Dziwne tłumaczenie „modlić się będę w kościele świętego twego“ — adorabo ad templum sanctum tuum 5, 7 (w kościele świętym twoim Wróbl) poszło może wprost z tekstu flor. lub puł. v koszczyola swiętego twego, gdzie u pojęto jako w i niby poprawiono kościoła.
 Ps. 16, 13 sicut catulus leonis habitans in abditis = krak. i jako szczenię lwowe (jak w flor.) przebywające we skryciu (tak w puł.) = jako lwięta w tajemnej się jaskini tające Wróbl.
 Ps. 9, 6 powtarza krak. fałszywe tłumaczenie flor. i puł.: nieprzyjaciele zginęli od miecza (mieczem puł.) do końca = inimici defecerunt framee in finem, zdrady nieprzyjacielskie już ustały na wieki Wróbl.
 Ps. 18, 11 słodszeysze (!) nad miód i nad streć, jak w flor., słodszeysza (!) nad strzedz i plast puł., miód i plastr miodowy Wróbl, super mel et favum; w wierszu 7 dziwny błąd: nec est qui se absondat a calore eius — ani jest któryby się skrył od yrzechu jego (od gorącości jego flor. puł. Wróbl).
 Ps. 21, 13 sicut leo rapiens et rugiens — jako lew chwytający i „zrżiwiąci“ krak. — puł. jako l. ch. i rzwiący. widać mechaniczną omyłkę pisarza czy drukarza, chociaż i Wróbl nie bardzo trafnie tłumaczył „pochwytający łup i żrzący“ (ryczący flor.). Cera liquescens — wosk potniący (czy nie topniący, „roztopiony“ Wróbl). W następnych sło-