Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 29.jpeg

 3. Iże uprzedziłeś ji w błogosławieństwach słodkości, położyłeś na głowie jego koronę z kamienia drogiego — puł., tylko Bo, w błogosławieństwiech (flor.), wstawiłeś, głowę, od.
 4. Żywota prosił od ciebie i dałeś jemu długość dniow na wiek i na wiek wieka — puł., tylko dni (ale dniow flor.) i na wieki... wiekom.
 5. Wielka jest chwała jego we zbawieniu twem chwałę i wielką okrasę włożysz nań — puł., tylko sława (wymiana obu tych słów stała niemal) i krasa.
 6. Iże dasz ji w błogosławienie na wiek wieka, uweselisz ji w radości z obliczym twoim — puł., tylko Bo, błogosławienie, z twoim obliczym.
 7. Iże król nadzieję ma w panie i w miłosierdziu nawyszego nie poruszon będzie — pul., tylko Bo pwa w gospodna; tekst krakowski unika stale pwania, dufania innych tekstów i zawsze tylko „ma nadzieję.“
 8. Naleziona bądź ręka twoja wszytkim nieprzyjacielom twoim, prawica twoja najdzie wszytki, którzy ciebie nie nawidzieli — puł., tylko wszem, jak często bywa; najdź inveniat, krakowski tekst czytał inveniet. nienaźrzą oderunt (wzgardzili Wróbl) również często odmieniane, ale i zachowywane nieraz.
 9. Położysz je jako w piec ogniowy w czasie oblicza twego, pan w gniewie swem zasmuci je i poźrze je ogień — puł., tylko ogienny, czasu, zamęci: ta wymiana również stała.
 10. Owoc ich z ziemie stracisz i nasienie ich od synów człowieczych — puł., tylko zatracisz, ziemię, ludzkich.
 11. Iże skłonili na cię złe rzeczy, myślili rady, którychże nie mogli ustanowić — puł., Bo... przeciw tobie zlee.
 12. Bo położysz je chrzyptem w ostatcech twych, przyprawisz oblicze ich — puł. opak, nagotujesz.
 13. Powyszon bądź panie w moci twojej, śpiewać będzie i wysławiać mocy twe — puł. we cności (zamianą częstą) piać i śpiewać siły twoje; piać w krakowskim tekście już zanikło.
 Możnaby jednak zarzucić, że tożsamość tekstu łacińskiego spowodowała równe brzmienie i polszczyzny; wolimy więc wykazywać osobliwsze miejsca, spólne błędy itp., słownictwo niezwykłe, aby dowieść, że tekst krakowski czerpał z średniowiecznego, identycznego, jeźli wolno użyć tego słowa wobec stałych zmian, z tekstami floryańskim i puławskim. I tak uderza najpierw spólne, stałe używanie słowa pokrątki, obcego np. Wróblowi, np. 7, 10 badając serca i pokrątki (na tem miejscu ma puł. pokrątkę. mylnie, gdyż zawsze zresztą pokrątki