Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 28.jpeg

W 76, w. 18 czytamy: ty jeś bóg. jen czynisz dziwy, jakby z pierwotnego tekstu zamiast zwykłego (jesteś, który) zachowane; a w 128, 1 czytamy wybijali są (expugnaverunt), gdzie i flor. i puł. tylko wybijali mają! wszystkie trzy wymienione formy (jen, jeś, wybijali są) powtarzają się nawet nieraz: przyjemca mój jeś 58. 20 itd.
 Są i inne wyraźne dowody, że tekst wydania krakowskiego r. 1532 czerpany z rękopisu XV wieku. Nie kładziemy wagi na liczne błędy druku, bo — przy jawnej dosyć niedbałości jego — trudnoż rozstrzygnąć, w czem pomylił się dopiero drukarz, a w czem już sam pisarz, np. w vszech (in ore! ps. 48). poznáią (zamiast pozirają devorant ps. 52). karanie (zamiast karmie cibos 54), siodło (zamiast sidło laqueum 56, 8), Bog (zamiast Nogi cant. Hannae 14 str. 58, b); wiele takich sprośnych błędów w ps. 88. n. p. w. 36 jako końce, zamiast słońce, w. 42 męża jego... w bogu zamiast: miecza jego w boju! albo w 128: ninie zamiast mnie, concidet cervices strzeże garła zamiast zetrze gardła!; 134, 14 prozien zamiast proszon wszystkich innych tekstów itd. itd. Brak nieraz słów, ale widocznie opuszczał je czasem drukarz umyślnie, aby nie potrzebował dla jednego słowa nowy wiersz zaczynać, gdy go nic zmieścił w poprzednim.
 Pomijamy więc wszystkie te błędy, które nieraz widocznie na karb podłogo druku odliczać należy, ale jeźli np. druk krakowski kilka razy napisze mhito (ps. 61, w ps. 48, w. 8 nawet inhita, zamiast mhita) zamiast myto, druk rozróżniający już y i i, to poznajemy, że rękopis oryginału w taki sposób, w połowie XV wieku nieraz używany, mhito wypisał, aby mu nikt tego „mi-to“ nie czytał, lecz myto! Wolimy jednak przytoczyć kilka ustępów obszerniejszych, aby podobieństwo, więc pokrewieństwo tekstów wykazać; nadmieniamy jeszcze, że druk krakowski stale aże zamiast aż puławskiego używa, przebytek zamiast stan kładzie, a łacińskie bona, albo omnia itp., które dawniejsze teksty przez dobra lub wszystko itp. tłumaczą, przez wszytki rzeczy, dobre rzeczy (ps. 4, 6 itd.) zawsze oddaje; dalej, że zamiast przymiotnika polskiego wedle łaciny genetivu użyje, np. powie kraje ziemie, zamiast ziemskie, proch śmierci zamiast śmiertny itd. Przytoczymy cały psalm 20, tekst krakowski:
 1. Panie w mocy twojej weselić sie będzie król i nad zbawieniem twoim radować się będzie barzo — w puł. dosłownie tak samo tylko Gospodnie (zamiast Panie) i twym.
 2. Żądzą serca jego dałeś jemu y w wolej warg jego nie zdradziłeś jego — w flor. dosłownie tak samo tylko dał jeś, zdradził jeś, a wolej warg jego.