O, biada! Niech jęczy lud,
Niech skargi rozebrzmią ponure, —
Lecz dobro niech weźmie górę!
„Nadobna pani nasza[1],
Która o leśnej zwierzynie pamięta,
Ma w swej opiece i przypierśne lwięta,
Przeze mnie powiedzieć rada,
Co z wieszczby onej wypada —
Weseli mnie ta wróżba, ale i przestrasza.
Błagać więc będę Pajana[2],
By naw danajskich wiatr nie wstrzymał wrogi,
Ażeby, zagniewana,
Wyrodnej nie żądała ofiary, co w progi
Domowe nieprzepartą nienawiśćby wniosła[3],
Czeka już bowiem zemsta, z krwi wyrosła[4] —
Mord dziecka krew zapłaci, haniebnie wylana!“
Tak królom wróżył Kalchas, dzień blasku i chwały
Z tych ptaków przepowiadał, co jadły nieźrzały
Ów zajęczycy płód.
Więc niechaj jęczy lud,
Niech skargi rozebrzmią ponure —
Lecz dobro niech weźmie górę!
Zeusie! Ty ku nam się skłoń!
Nie wiem, jak wzywać go mam,
Jak mam przemawiać doń.
To jedno tylko wiem,
Że on mi ucieczką w złem,
Że on w swej mocy boskiej zbawi mnie wszelkiej troski,
On mi ją zrzuci sam!
Ten, co tak długi czas
Wszechwładzy rozkosz pił[5],
- ↑ nadobna pani nasza — Artemis.
- ↑ Pajan — bóg wspólny wszystkich Greków, odżegacz zła, zczasem identyfikowany z Apollem.
- ↑ ażeby, zagniewana, wyrodnej nie żądała ofiary, co w progi domowe nieprzepartą nienawiśćby wniosła. — Bogini Artemis zapomocą przeciwnych wichrów zatrzymała w Aulidzie, w Beocji, wojska greckie, ruszające pod Troję. Kalchas, wróżbita achejski, oświadczył, że bogini żąda, aby Agamemnon złożył jej w ofierze własną córkę Ifigenję. Po długiem wahaniu Agamemnon zgodził się; czynem tym obudził nienawiść żony swej, Klitajmestry.
- ↑ czeka już bowiem zemsta z krwi wyrosła. — W pojęciu starożytnych każda krew wylana woła o pomstę.
- ↑ ten, co tak długi czas wszechwładzy rozkosz pił. — Pierwszym władcą świata był Uranos, strącony przez syna swego, Kronosa.
