zruinowany, kapliczka na małym cmentarzu ruinuje się, inne budynki upadają, walą się, jak gdyby po mongolskim najeździe; jeden tylko wybielony domek znajduje się w dobrym stanie i jest zamieszkały przez stróża tych ruin Wincentego Draguna, Polaka nie za polityczne winy tu zesłanego. W Rosyi i w Syberyi budynki pospolicie drewniane wznoszą bardzo prędko. Jeżeli władza w miejscu pustem i dzikiem, gdzie zwierzęta tylko mieszkały, rozkaże wybudować miasto lub fabrykę, miasto powstaje jakby za dotknięciem czarodziejskiej różczki, lecz wszystkie te improwizowane miasta i fabryki nie są trwałe; opuszczone, niszczeją prędzej niż były stawiane i w ciągu nie wielu lat ślad zaledwo zostaje na miejscu, na którem stały. Naprzeciw kopalni odnoga Szyłki obszedłszy dużą wyspę, łączy się znowu z głównem korytem rzeki; mówią, że dawniej główny prąd rzeki szedł właśnie tą odnogą. Dolina tu się rozszerza, a błonie uprawione, pełne jest pól zbożowych, łąk i gajów wierzbowych; na błoniu czernieją się budynki wsi Stara Łenczakowa. Ruch statków na wodzie dzisiejszego dnia jest niezwyczajny. Kilkanaście wielkich barek z prowiantem i wojskiem, wielka liczba gilackich łodzi z dnem płaskiem do trumien podobnych, wiele tratew, na których znajduje się do tysiąca sztuk bydła, wypływają dzisiaj na Amur. Oficerowie strzelają na pożegnanie, echo ich strzałów góry powtarzają, żołnierze się tłumią, gromadzą, pakują na statki mąkę, suchary, mięso i różne zapasy dla ekspedycyi złożonej z 2,000 ludzi; w innem znów miejscu
złota 8 zołotników. 16) Tretiomangidajska. 17) Szyłkińska. 18) Wostoczno-Szyłkińska. 19) Wtoro-Czałbuczyńska. 20) Pawłowska. 21) Czyngiltujska. 22) Kopalnia unter-sztejgera Bykowa. 23) Ekateryńska druga. 24) Około Koriamkowskiej. 25) Terentjewska. 26) Nowa (wszystkie te nazwane w urzędowem sprawozdaniu priiskami.) 27) Szurf Koriamkowski. 28) Szurf Czałbuczyński. 29) Iwanowska sztolnia. 30) Szurfy na górze Bogacze. 31) Abramowskie roboty. 32) Szurf Bracki koło Ekateryńskiej kopalni. 33) Szurf na prawej stronie Łurgikana. 34) Szyłkiński rudnik. Rudy w tych kopalniach, jak to widzieliśmy, są biedne, roboty najnieporządniej w nich prowadzono, w niektórych miejscach zaledwo ślad kopalni pozostał. Jeżeli, jak postanowiono, na nowo rozpoczną eksploatacyę nerczyńskich kopalni, potrzeba będzie tyle czasu na wyrestaurowanie, uporządkowanie i zabezpieczenie ich, ile potrzeba było na początkowe kopanie się w górach.
