Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/151

administracyjnego. W miastach powiatowych i mniejszych podlegają one władzy zarządów powiatowych, w gubernialnych, oraz w mieście Łodzi — władzy rządów gubernialnych, Warszawa zaś i jej zarząd miejski, o ile dotyczy ogólnego porządku, podlega bezpośrednio — ministerium spraw wewnętrznych, co się zaś tyczy spraw miejscowych — głównemu naczelnikowi kraju.
 Odłożywszy na bok zmiany czasowe i szczegółowe, jakie się zdarzały, system taki zarządu istnieje w zasadzie od 1818 r. Wszelako nie powstał on historycznie, rozwinął się w swej teraźniejszej postaci, dzięki wydarzeniom przypadkowym i pod ich wpływem. Za czasów dawnej Polski miasta Królestwa Polskiego posiadały samorząd, który zniknął w chwili przejścia kraju pod panowanie częścią Prus, częścią Austryi.
 Z chwilą utworzenia w r. 1806 Księstwa Warszawskiego był zamiar wskrzeszenia zarządów miejskich przy udziale ludności miejscowej i obok municypalności, składających się z urzędników, mianowanych przez rząd, otworzono w miastach znaczniejszych rady municypalne, złożone z przedstawicieli społeczeństwa miejskiego, dla śledzenia za biegiem spraw miejskich i dla narad nad potrzebami miast.
 Od roku 1818 rady przestały istnieć, pozostawiono jednak w kraju rady wojewódzkie po jednej na każde województwo (czyli gubernię), które to rady, zgodnie z wydanem wtedy rozporządzeniem, powinny były zastępować zarówno poprzednie rady departamentowe, jako też i municypalne. Zarządy miejskie zatraciły już wtedy charakter samorządu społecznego, a po zamknięciu po r. 1830 rad wojewódzkich, stały się w całem znaczeniu tego słowa — koronnymi.
 Na zasadzie ukazu z d. 14 (26) marca 1861 r. w Warszawie i innych ważniejszych miastach ustanowiono rady miejskie z wyborów; gdy jednak, panujące w tym właśnie czasie wzburzenie polityczne, nie pozwoliło ludności miejskiej poświęcić się pracy około potrzeb i interesów lokalnych — na zasadzie rozkazu cesarskiego z d. 10 (22) lipca 1863 r.,