Strona:PL Adam Zakrzewski - Historja i stan obecny języka międzynarodowego esperanto.djvu/71

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

ma Ramsay’a z Londynu, Duclos, dyrektora paryskiego instytutu Pasteura, Cl. Adelsköld’a ze Sztokholmu, ks. Rolanda Bonaparte, Ch. Richet, redaktora Revue scientifique, W. T. Stead’a redaktora miesięcznika The Review of Reviews, Forstera, profesora uniwersytetu w Berlinie i t. d. Jest to organ poświęcony specjalnie referatom naukowym w celu umożebnienia każdemu uczonemu komunikowania rezultatów swoich badań w każdej dziedzinie wiedzy uczonym, pracującym na tem samem polu w innych krajach.
Dalej w porządku chronologicznym[1]:
1895.Lingvo Internacia, dwutygodnik, w Paryżu, red. P. Fruictier;

1898.L’Espérantiste w Louviers, miesięcznik, red. L. de Beaufront;

  1. Dla ścisłośći bibliograficznej zanotujemy tu następujące pisma esperanckie, które przestały wychodzić lub zmieniły tytuł i redakcją: La Esperantisto (1889 — 1895), Mondlingvisto i Espero w Sofji (założ. w 1890), L’Esperantiste Canadien w Monrealu (zał. w 1901 r.), Revuo Internacia w Bystrzycach na Morawach (1902), Bohema esperantisto i Germana esperan-