Strona:PL Adam Mickiewicz - Poezje (1929).djvu/466

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
87. RADA GŁUPCÓW.

Poco się ten gmin głupi na radę zgromadził?
Chce, żeby mu radzono to, co już uradził.

88. DOBRA RADA.

W jednym tylko przypadku rada nie zawadzi.
W jakim? — Gdy się Pokora u Mądrości radzi.

89. TŁUM.

Szatan jest tchórz, boi się zostać w samotności,
I dlatego najczęściej między tłumem gości.

90. ZNAK.

Bóg pomazańcom swoim na czole znak kładnie;
Naród, który tych znaków nie widzi, upadnie.

91. WIERZCHOŁEK I PODSTAWA.

Na głębszych fundamentach wyższy mur stać może:
I wyższy rozum tylko na głębszej pokorze.

92. ODDYCHANIE BOGA.
(Z PERSKIEGO)

Kiedy tchnie, całą przyszłość z piersi swych wyzionie;
Gdy westchnie, całą przeszłość w piersiach swych pochłonie.

93. LICZBA GWIAZD.

Prawd w piśmie bożem, równie jako gwiazd w błękicie;
Im lepsze macie oczy, tem więcej ujrzycie.

94. WALKA ZE SMOKIEM.

Ilekroć złą myśl w duszy dobra przezwycięża,
Tylekroć Święty Michał strąca z niebios węża.

95. MIKROKOSMOS, MIKROBIBLJA.

Ciało jest małym światem, dusza książką małą,
W której spisano wszystko, co się w świecie stało.

96. FAŁSZYWA MONETA.

Kłamca jest zły moneciarz; pozwól mu fałsz mnożyć,
To on sam jeden zdoła cały kraj zubożyć.