miaństwie nowogródzkiem człowieka, Jana Soplicy, który zamordował mu rodzonego stryja, Bazylego Mickiewicza, a w mściwości niepohamowanej godził na życie i Mikołaja i jego rodziny najbliższej. Dochowane w tej sprawie zeznanie Mikołaja Mickiewicza przytaczamy tu w całości z zachowaniem pisowni oryginału, jako dokument zewszechmiar charakterystyczny i ważny dla genezy „Pana Tadeusza“.
Nowogrodzkiego...[3] Komornika y Adwokata Subseliów[4]
Szlachcic Jan Antonowicz[6] Soplica za przyczynienie smierci Szlachcicowi Bazylemu Mickiewiczowi, Stryjowi donoszącego, po wielu Dekretach Grodzkich Nowogrod: y po Dekrecie Głównego Sądu, approbującym Dekret ostateczny Grodowy, na ostatek po zaszłey approbacie jeszcze wyżey nad wszystkiemi Jurizdykcyami Litewskiemi, będący wskazany tenże Soplica na wysiedzenie wieży fundowey[7] w Brześciu przez rok y niedziel sześć — a choćby y to dopełnił, ponieważ przekonany o rozboystwo y niebezpieczny w Obywatelstwie człowiek, powinien nadto siedzieć w areszcie pod strażą, aż pokiby za Im[8] osiadła[9] poręka nie była dana. — Mimo to wszystko Pomieniony złoczyńca za wolą Rządu Gubers≗[10] Grodziens≗ na wieżę fundową[11] przeszłey
- ↑ Kawał arkusza oderwany;
- ↑ powiatu;
- ↑ Kawał arkusza oderwany;
- ↑ sądów;
- ↑ powiatu;
- ↑ syn Antoniego;
- ↑ dolna wieża, in fundo, kara kryminalna, różniła się od wieży górnej, kary cywilnej;
- ↑ im pierwotna forma narzędnika i miejscownika l. p. zaimka ji, dziś jeszcze na Litwie używana w mowie i piśmie. Podobnie pisze w maju r. 1823 Maria Puttkamerowa do Tomasza Zana: „nigdy ją bydź nie mogę“, „już się z im rozłączyłam“, „słyszeć o im“;
- ↑ poręczenie człowieka osiadłego, t. j. mającego osiadłość, grunt;
- ↑ guberskiego, gubernjalnego;
- ↑ obacz objaśnienie pod 5.
