Lubo rodzaj wiersza, użyty w powieści wajdeloty mało jest znany, nie chcemy wykładać powodów, które nas do tej nowości skłoniły, aby nie uprzedzać zdania czytelników. Za miarę głosek uważaliśmy akcent, zachowujący się w wymawianiu: radziliśmy się też uwag, zawartych w ważnem dziele Królikowskiego. Wprawdzie w kilku miejscach odstąpiliśmy od podanych przezeń prawideł, tłumaczyć się tu jednak z tego względu nie poczytujemy za rzecz stosowną i potrzebną. Oto jest kilku wierszy skandowanie:
| | | | |
| | | | | .
| | | | | .
W budowie wiersza naśladowano heksametr grecki, z tą różnicą, że w miejscu spondeów ( ˗ ˗ ) używano najczęściej trocheów ( ˗ ⏑ ), albo ˗ ⏓ . W dwóch lub trzech miejscach daktyle zastąpione są przez antibacchius ( ˗ ˗ ⏑ ), którego średnia zgłoska nie jest wyraźnie długa np.:
