Strona:PL Adam Mickiewicz-Sonety Adama Mickiewicza 033.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
VI.

BAKCZYSARAJ.[1]


Jeszcze wielka, już pusta Girajów dziedzina!
Zmiatane czołem baszów ganki i przedsienia,
Sofy trony potęgi, miłości schronienia,
Przeskakuje sarańcza, obwija gadzina.

Skróś okien różnofarbnych powoju roślina,
Wdzierając się na głuche ściany i sklepienia,
Zajmuje dzieło ludzi w imię przyrodzenia,
I pisze Balsazara głoskami[2] „RUINA”.

W środku sali wycięte z marmuru naczynie,
To fontanna haremu, dotąd stoi cało,
I perłowe łzy sącząc woła przez pustynie:

Gdzież jesteś o miłości, potęgo i chwało!
Wy macie trwać na wieki, źródło szybko płynie,
O hańbo! wyście przeszły, a źródło zostało.

  1. Bakczysaraj.” W dolinie otoczonéj ze wszech strón górami leży miasto Bakczysaraj, niegdyś stolica Girajow, Hanów Krymskich.
  2. Balsazara głoskami.” „Teyze godziny wyszły palce ręki człowieczey które pisały przeciwko świecznikowi na ścienie pałacu Królewskiego, a Król (Balsazar) widział część ręki która pisała” Proroctwo Danielowe. V 5, 25, 26, 27, 28.