spokojnie opłacali; włościanom, aby spokojnie odrabiali uciążliwą pańszczyznę i darmochy, opłacali czynsze i podatki i wszelkie niesprawiedliwie włożone powinności odbywali — aby panom nie dać poznać, iż się przygotowujecie do zrzucenia raz na zawsze okrutnego, na karki wasze wtłoczonego jarzma niewoli.
7. Być może, dzieci moje, że rząd i panowie, dowiedziawszy się o tym do was liście moim, nakażą księżom w kościołach ten list wyklinać — nie słuchajcie, nie uważajcie na to, ale w największej cichości, skrytości i spokojności róbcie swoje. Wasi nieprzyjaciele wszelkich sposobów będą używali, aby was w poddaństwie i niewoli utrzymać — wy zaś wszelkich sposobów używajcie, aby się panom oprzeć i z niewoli się wydobyć.
W waszej mocy, moje dzieci, jest przyspieszyć ten błogi moment, tę chwilę szczęścia i, im prędzej rozgłosicie między sobą tu wam dane nauki, im chętniej wszystko, co wam tu powiedziałem, dopełniać będziecie, tem się prędzej oswobodzicie. Wszystko zależy od prędkiego porozumienia się. Należy, powiadam wam, abyście wszyscy zrozumieli i poznali własne dobro, własny interes, własne szczęście, a dopiero go otrzymacie, kiedy się wszyscy razem o nie dopomnicie.
Prace wasze, uciążliwe podatki, wasza nędza, wasze nieszczęście są, jak długa ciężka belka, na wasze karki włożona, której jeden człowiek, choćby najsilniejszy, nie zrzuci, ale wszyscy razem bez żadnej trudności możecie zrzucić, zniszczyć ją, spalić i już wam drugiej na karki nikt nie włoży.
Spodziewam się, moje kochane dzieci, wieśniacy i mieszczanie, iż zachowacie moje rady i nauki, które tu dałem wam, a w spokojności i uległości będziecie się usposobiali do wielkiej zmiany, jaka niedługo na chwałę Bogu i korzyść waszą nastąpi Amen.
