rych pomimo zasklepień kamiennych, z płyt wielkich i ciał niepalonych, do pierwszéj epoki odnieść niemożna.
Dwie mogiły były wielkiemi głazami pokryte, ale nietak zasklepione, jak mogiły piérwszego okresu. Jedna z nich zamknięta była zbitemi w półkole kamieniami bez wapna; druga zasklepiona stożkowato; inne otaczała ziemia tylko mocno ubita. Wszędzie z obu stron głowy, stały różnokształtne garncarskie wyroby, misy i dzbany. W jednéj z mogił kamiennych, kościotrup kobiecy miał w prawéj ręce, sznur bursztynowych paciórek, a obok leżały dróty złote, pokręcone w kształcie pierścieni.
Z tejże epoki, w Czechach znaczniejsze rozkopano grobowiska w Brozan, w Libeznicy, gdzie do dwudziestu urn i młot kamienny znaleziono, w Horzińće, w Jeżowic’ach na cmentarzu. Tu szkielety odkryte miały głowy poucinane, a na ich miejscu pokładzione były kamienie, przy nich sprzęt się znajdował bronzowy i złoty. Godne są także wspomnienia poszukiwania w Zwikowcach i w lesie Berna pod Kopidlnem. Tu szkielety już leżały w wydrążonych kłodach drzewa, w grobowcach płaskiemi kamykami powykładanych, w pewnym porządku jedne przy drugich. Przy nich były pierścienie bronzowe, srebrne i złote.
Podobne cmentarzysko znaleziono jeszcze w ogrodzie Paneńska, u Strahowskiéj bramy w Pradze i Żelenic, w r. 1843. Mogiły wewnątrz wysłane były kamieniem; przy kościotrupach miecze, ostrza dzid zardzewiałe, pierścienie bronzowe i rogowe, i piękne wielkie spięcie (napierśnik) odkryto (Vocel).
Usypy z ziemi (tumulus) pokrywające grobowce, zwane kurhanami, mogiłami, żalnikami, rozmaitéj wielkości, kształtów
