Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/361

naszywane były niechybnie na tkaninę jakąś, i służyły za ozdobę sukni. Podobne, w złote blaszki siane resztki odzieży, znajdują się i w Danji. — Tyszkiewicz przywodzi także kawałek skóry, odkryty w kurhanie w Januszkiewiczcah, (w Borysowskiém), wyszywany w sploty i kręgi, który mógł służyć, za ozdobę głowy kobiecie (Badania. T. I. — 12.).
 Nie możemy tu także pominąć bez wspomnienia, ważnego odkrycia, które mogłoby było rzucić największe światło na starożytności słowiańskie; ale nieszczęściem spełzło bezużytecznie. — Lat temu kilkanaście na Wołyniu, w okolicach Ostroga, na gruntach wsi Choniakowa, włościanin orząc w polu, dobył pługiem srebrne starożytne naczynie szczególnego kształtu; znalazło się ich późniéj i więcéj w tém miejscu, i jak wieść niesie, wartość dobytych sreber, miała być dosyć znaczną, ale wszystkie prawie stopione zostały. Naczynia te ofiarne, w kształcie głów źwierzęcych, baranich, byczych, i t. p. — uderzać miały charakterem wyrobu zupełnie do wschodniego podobnym.
 W sąsiedniéj wiosce Duliby, która bardzo być mogła stolicą i świątnicą Dulebian, znaleziono także pewną ilość sreber podobnych, równie dziś dla archeologji i sztuki zatraconą. Ze sprzętu tego, tak wielkiéj wartości starożytniczéj, pozostało tylko parę naczyń, w kształcie głów baranich, grubo ze srebra ukutych. Domyślać się można, że ten bogaty zasób jakiéjś świątyni przechowany został w ziemi, w czasie prześladowania Dulebian przez Awarów, lub może w chwili nawracania pogan.
 Naczynia w kształcie źwierząt wyrabiane, jakeśmy to już widzieli, u Słowian były w użyciu przy obrzędach i ofiarach. W końcu VI. wieku, Menander protector, opisujący poselstwo Zemarcha do Disabul’a (do plemion Mongolskich), wspomina, że widział w mieszkaniu jego, w przedsieniach złożone całe wozy wyrobów srebrnych, tarczy, dzid i posągów źwierząt ze srebra,