ręku ziem polskich i śląskich. Zamiary jego pokrzyżowało wstąpienie na tron Władysława Jagiełły, który obezwładnił go, ale ze swej strony objął w posiadanie małą część Śląska. Kazimierz Jagiellończyk posunął się krok dalej, nabywając na własność księstwo oświecimskie i przyjmując hołd od księcia zatorskiego. Syn jego, Władysław, powołany na tron czeski, wywalczył sobie koronę przy pomocy ojca i książąt górnośląskich i nadał bratu
Janowi Olbrachtowi, a później Zygmuntowi, księstwa Opowskie i Glogowskie tytułem lenna. Związki te jednak nie były trwałe i pozostały ostatecznie bez skutków. Po śmierci króla Ludwika (syna Władysławowego) w bitwie pod Mohaczem w r. 1526 objął na Węgrzech i w Czechach władzę Ferdynand austryacki. Książęta śląscy uznali go, jakkolwiek niechętnie, nie ufając swym siłom. Od tego czasu do r. 1740 Śląsk pozostawał własnością Habsburgów i przechodził pod temi rządami ciężkie chwile, najpierw skutkiem reformacyi, następnie gwałtownego przywracania katoli-
