Strona:Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III.pdf/333

panów, żeby z rozmaitego gatunku żołnierstwa większa się okazałość aktu publicznego wydawała.
  Nakoniec rozstawiano chorągwie lekkie po kresach, gdy hetman lub regimenatarz interesowany do trybunału, chciał prędko wiedzieć, jak się udała jego reassumcya. — Zgoła nietylko do wojskowych powinności, ale też do wszelkich innych usług hetmańskich służyć musiały lekkie chorągwie; te nazywano pospolicie przednią strażą.
  Póki nienastały mundury w chorągwiach hussarskich i pancernych, żaden rotmistrz lekkiéj chorągwi niestarał się być za towarzysza pod znakiem poważnym. Lecz gdy, jako się wyżéj rzekło, poważne znaki przyjęły mundury, wszyscy rotmistrze lekkich znaków (wyjąwszy Tatarów), ubiegali się o regestr pod znakami hussarskiemi lub pancernemi, a to dla tego, że jako rotmistrz mając przy szabli portépée, to jest namiecznik, a wdziawszy na się mundur pancerny lub hussarski, udawał człowieka poważniejszego, niż był w saméj rzeczy; i gdzie nie był znany, uchodził za officera znaku wysokiego. Toż samo czynili porucznicy i chorążowie przedniéj straży, acz nie wszyscy. Wielu bowiem z nich obligowanemi będąc do ustawicznego znajdowania się przy chorągwiach przedniéj straży, nie mieli sposobności zażycia munduru