Strona:Opis Lublina (Zieliński Władysław) 074.jpg

pomnik wzniesiony r. 1724 na pamiątkę morowéj zarazy, a w lasku brzozowym jest kamień z wyrytym rokiem założenia ogrodu.
 Za szosą prowadzącą na Wieniawę wśród gaju morwowego, wnosi się baszta murowana ośmioboczna pochodząca z r. 1468 a może nawet i wcześniéj, jak to świadczy jeden z przywilei miasta. Nad drzwiami téj baszty wyryty jest rok 1595; dawniéj służyła ona za miejsce tracenia winowajców, a za rządów Austryackich było na wierzchu rusztowanie szubieniczne. Obecnie jest tu skład prochu dla garnizonu Lubelskiego. Wracając ztamtąd ku miastu, naprzeciw ogrodu miejskiego są piękne koszary zwane Św. Krzyzkie przerobione r. 1801 ze zwiniętego klasztoru Dominikanów Obserwantów. Jacek Rawski Podstoli Bracławski fundował r. 1607 kościół i klasztor Św. Krzyża dla tychże Dominikanów w miejscu gdzie od r. 1434 wznosiła się kaplica drewniana wzniesiona przez Henryka mieszczanina Gdańskiego. Mówiąc o Wieniawie, należy wspomnieć że dzisiejsza osada była kiedyś przedmieściem a późniéj miasteczkiem z własną jurydyką. Wianiawa powstała r. 1400 na ogrodach zwanych „Niwa” należących do Jana Krydlera. R. 1532 była własnością Jana Lubomelskiego. Około r. 1419 były tu winnice należące do Mikołaja Goreckiego, Klosmana i Mikołaja Brandilantego. Dziś osada ta jest zamieszkałą przeważnie przez ludność izraelską i bie-