Strona:Ogród życia (Zbierzchowski).djvu/132

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

MÓWIĆ CZY SŁUCHAĆ?...



Mówić czy słuchać jest tak samo pięknie,
Gdy w towarzystwie nie jesteś idjotów.
Nigdy się nudy i pustki nie zlęknie,
Kto posiadł chociaż jeden z tych przymiotów.
 
Kto pięknie słucha, nigdy się nie nudzi —
Coś ciekawego z każdego wygrzebie.
Kto pięknie mówi, pośród wszelkich ludzi
Czuje się dobrze, bo słucha sam siebie.

Oba te dary w tem samem napięciu
Ma tylko mędrzec, więc wszystko rozumie.
Duch Święty zasnął przy tego poczęciu,
Kto ani mówić ni słuchać nie umie!

Lecz najpiękniejszą jest mowa milczenia,
Przenikająca myśli tajnym słuchem,
Bo to jest środek do porozumienia
Dla zakochanych i najwyższych duchem.