Strona:Niewiadomska Cecylia - Legendy, podania i obrazki historyczne 06 - Litwa.djvu/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

młodego wówczas Kazimierza z córką księcia, Aldoną, która chrzest przyjęła.
Złota i srebra nie miała Aldona, lecz ojciec dał jej w wianie wielkie skarby: jeńców polskich, których wróciło podobno przeszło 20.000.
Wielka stąd była radość w całym kraju: tutaj rodzice odzyskali syna, tam dzieci ojca, żona — męża, — tam — braci, tam przyjaciół.
Błogosławiono pokój i zgodę sąsiedzką, która zabezpieczała oba kraje od napaści, klęsk i nieszczęścia.
Gedymin zginął w walce z Krzyżakami na szańcach zamku Wellony nad Niemnem.


Branka Litwina.


„No, no, Laszko, dość jęku!
Nie płacz, nie mdlej w mem ręku,
Wszyscy na koń już wsiedli,
Wszyscy brańców powiedli,
Jaż mam z tobą czas trwonić?
Bym ich nie mógł dogonić?
Czy cię zabić, bym z bitwy
Z niczem wrócił do Litwy?
Nie, nie, prosisz daremno,
Żywa musisz iść ze mną.
Dalej! śmiało! siądź wpodle
Na słomianem mem siodle!
Bystry koń mój ze Żmudzi
Swym cię biegiem nie strudzi,
A przed wiatrem — na łonie
Wilczą burką osłonię.