Przy trenowaniu się na średnie dystansy: 400 — 500 — 600 mtr. należy je przebywać nie częściej jak 2 — 3 razy na tydzień.
Dla osiągnięcia sprawności w przepłynięciu 1000 mtr. i więcej, należy wprawiać się w przepływaniu 200 — 300 metrowych dystansów — dokładnym, miarowym, prawidłowym, jak chód zegarka, ruchem.
Umiejętność dobrego pływania powoduje, że pływak nie lęka się wody i czuje się w niej zupełnie pewnym i bezpiecznym, z drugiej jednak strony nakłada ono obowiązek niesienia pomocy bliźniemu, który znalazłszy się na głębokiej wodzie, chociaż umie pływać, zaczyna tonąć.
Przedewszystkiem należy się szybko rozebrać do naga, względnie do bielizny.
O ile wiecie (przy 2 mtr. głębokości), że na dnie niema kamieni i wodorostów, skaczcie głową w dół; śmiało, ładnie, zwracając na siebie uwagę tonącego, głośnym, podniecającym krzykiem i dając tonącemu poznać, że będzie uratowanym. Działajcie na jego nerwy i dodawajcie otuchy; dobry początek, połowa dzieła. Popłynąwszy do tonącego nie należy go odrazu chwytać, lecz brać go po uprzedniem uspokojeniu.
Chwytać należy tonącego z tyłu. Najlepiej wziąć jedną ręką za podbródek i płynąć z powrotem na wznak, pracując nogami i swobodną ręką.
