Strona:Nauka pływania.pdf/84

zanurzając się możliwie jaknajgłębiej do wody; — wówczas bowiem woda sama przez się ułatwia zmywanie części ubrania; natomiast odzież niepokryta wodą, ściśle przylega jedna do drugiej lub do samego ciała.
 b) W następnej chwili zdejmuje się obuwie — jest to zadanie najtrudniejsze, polega ono na: zaczerpnięciu powietrza, tak jak przy nurkowaniu i wzięciu oburącz buta, rozpoczynając go zdejmować przy zanurzaniu się w wodzie; jeżeli jest nóż, można nim rozciąć cholewę. Przy sznurowanem obuwiu — w ten sam sposób zanurzając się, rozsznurować trzewiki. Przeważnie przy butach ciasnych będzie się zmuszonym zanurzać kilkakrotnie dla oswobodzenia jednej nogi.
 c) Spodnie rozpina się płynąc na wznak i ściąga. Ruchy pływackie przy tej czynności wykonywa się na zmianę, raz rękoma, to znów nogami.
 d) Skarpetki zdjąć jest rzeczą również dosyć trudną, a przedewszystkiem należy pamiętać, że zdejmuje się je przed kalesonami.
 e) Kalesony zdejmuje się podobnie, jak spodnie.
 f) Koszulę zdejmuje się w kierunku przez twarz do karku; z dołu do góry. Zastosowanie zwykłego jej zdjęcia na lądzie nie może mieć miejsca, t. j. ściągnięcie z grzbietu przez głowę, ponieważ w wodzie może przytem przyleć do twarzy i zgubić pływaka.
 Wogóle zużywa się siłę na zdjęcie ubrania jedynie w wypadku, gdy ma się przepłynąć przestrzeń większą; na mniejszej — jest zupełnie zbyteczne, wykluczając nakrycie ciężkie wierzchnie, które zawsze należy zdejmować.
 Dodać należy, że w rozbieraniu należy się ćwiczyć więcej i częściej niż w pływaniu w ubraniu.