Strona:Mojżesz Mendelssohn.pdf/22

mniej podnosząc zalety żydów i starając się zbić przesądy, jakie o żydach miano.
 Medelssohn, poznawszy tedy jego szlachetne dążności, zawarł z nim ścisłą przyjaźń, w czem mu się Lessing sowicie odwzajemniał. Jak wielce zaś ten cenił przyjaźń Mendelssohna, poznajemy z publicznie wypowiedzianych słów: „Przewiduję w Mendelssohnie już naprzód chlubę jego narodu. Jego uczciwość i duch filozoficzny każą mi naprzód uważać go za drugiego Spinozzę, z tą jednak różnicą, że wolny jest od błędnych idei“.
 Lessing wprowadził Mendelssohna także w inne inteligentne koła towarzyskie, gdzie zawarł znajomość z poetą Nikolajem, który poznawszy nadzwyczajne zdolności Mendelssohna, nazwał go „znakomitym człowiekiem“.
 Założono tak zwaną „kawiarnię uczonych“, do której uczęszczało tylko ścisłe kółko uczonych a do nich należeli także oczywiście Mendelssohn i Lessing. Na każdem zebraniu jeden z członków miewał odczyt. Mendelssohn także wypracował odczyt filozoficznej treści. Z powodu nieśmiałości i trudnej wymowy nie chciał go jednak sam odczytać i dał go innemu do wygłoszenia. Podczas czytania atoli zaraz poznano autora i wyrażano mu wielkie zadowolenie.
 Znano go wtedy już z jego pierwszego występu, chociaż nieimiennie, z którym się tak miało.