Przejdź do zawartości

Strona:Mikołaj Sęp Szarzyński-Poezje z pierwodruku 1601.djvu/046

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XLI.
Pannie Jadwidze Tarłównie, (potym wojewodzinej ruskiej) kwoli.

Piorunem strasznym obrzymy[1] pobite,
Poważnych królów sprawy znamienite
Niech, kto chce, śpiewa: nam się, lutnio, mało
Pegazkich zdrojów[2] wody pić dostało.

Bacha[3] śpiewajmy, cicho pijącego,
Przy nim Cyprydę[4] i wojny pustego
Spokojne dziecka, które zawżdy swoję
Na rozpalonej skale ostrzy zbroję.

Powiedzmy k temu żartowliwe zdrady
Leśnych Satyrów na śliczne Dryjady,
Albo płacz śmieszny nieważnej ciężkości,
Która przy trudnej tuż chodzi miłości.

I was, nadobne Nimfy, wspomieniemy,
A zawsze ciebie naprzód przed innemi,
Którą Dniestr rybny, którą Wisła sobie
Biorą (lecz z krzywdą oba) ku ozdobie.

Długi na kresie co krótkim Strwiąż płynie,
Że cię wychował, prawdziwie tym słynie,
Pewien w tej mierze i oceanowi
Sławy nie stąpić, tysiąc Nimf królowi.

Niedarmo hardy, jawnie to baczymy,
Jako ty kwitniesz dary ozdobnymi,
Zrównałaś stanem z wstydliwą Dyjaną,
Zrównałaś twarzą z Wenerą różaną.

Mniejsza od ciebie Pallas[5] w obyczaje,
W każdej twej sprawie Charis[6] się znać daje,

  1. Przypis własny Wikiźródeł obrzymy — olbrzymy, Giganci, potomstwo Gai i Uranosa (bądź też wsiąkających w ziemię — Gaję — kropli krwi z jego genitaliów), mściciele na Dzeusie za zwyciężenie Tytanów; aluzja do gigantomachii i ostatecznego pokonania napastników przez bogów olimpijskich.
  2. Przypis własny Wikiźródeł pegazskie zdroje — nawiązanie do Hippokrene (z gr. Końskie Źródło), jednego ze źródeł, które tryskały ze skały, ilekroć Pegaz, spragniony, uderzał w nie kopytem. Hippokrene leży w pobliżu gaju poświęconego Muzom, jej woda dawała natchnienie poetom.
  3. Przypis własny Wikiźródeł Bachus — grecki bóg wina.
  4. Przypis własny Wikiźródeł Cypryda — przydomek Wenus, jako tej, która wyłoniła się z morza w okolicach Cypru.
  5. Przypis własny Wikiźródeł Pallas — przydomek Ateny.
  6. Przypis własny Wikiźródeł Charis — Charyta, jedna z trzech sióstr, córek Eurynome i Dzeusa; boginie piękna i radości.