Strona:Mieczysław Bierzyński - Kancelista.djvu/9

teckiego? Po co się żenił? był ojcem? czemu?...» »Nie, to oszaleć można!« i, jak winowajca, pragnął przynajmniej oddalić chwilę wyznania.
 — Tak... dziś jej nie powiem — myślał, wracając do domu; może do jutra jakoś się ułoży.
 Nie tak to jednak łatwo ukryć nieszczęście przed okiem kobiety: zaledwie wszedł do domu i żona nań spojrzała, już wiedziała o wszystkiem.
 Zwolna zbliżyła się do męża.
 — Stało się, Józiu — mówiła, patrząc mu w oczy. — Cóż robić! nie twoja przecież to wina! Nie smuć się tylko; widzisz, ja jestem zupełnie spokojna... — I przytuliła do piersi męża, aby ukryć łzy, których powstrzymać nie mogła.
 Po milczącym obiedzie zaczęto radzić. Bartnicki przez czas jakiś, jako spadły z etatu, miał pobierać pół pensyi, coś około 1500 złotych. Z przeszłości został im niewielki zapasik, chowany na czarną godzinę, — było więc za co w pierwszej chwili ręce zahaczyć; ale pół pensyi nie wystarczało nawet na skromne utrzymanie, a zapasik mógł się prędko wyczerpać.
 — Znajdę jakie zajęcie...
 — Dałby Bóg! — mówiła żona. — Choć teraz będzie trudno: tylu ludzi bez pracy.
 — Musimy oszczędzać...
 I zaprowadzono oszczędności: odprawiono sługę, zaczęto rachować się z każdym groszem, odmawiano sobie najmniejszej przyjemności. Bartnicka zapracowywała się w domu, przy dzieciach, przy kominie, gdy mąż jej biegał i szukał zajęcia, łudząc się ciągle nadzieją lepszego jutra. Ob-