sądnie stosuje i nie używa się bez przerwy dzień w dzień. Gdy pijak lub palacz okolicznościowy staje się nałogowcem, co się zdarza prawie zawsze tam, gdzie używka zaczyna wchodzić w przyzwyczajenie, używa jej zwykle w nadmiarze i to w zastraszającym nadmiarze. Jeden z moich pacjentów, młody rosjanin ze znakomitego rodu całemi latami nie używał mniej niż 80—90 papierosów dziennie, a do tego dodawał 20—30 kieliszków wódki. A i w Niemczech, np. w Monachjum, słynnem mieście piwoszów, istnieje zwyczaj poić piwem omal i niemowlęta w pieluszkach. Przeciętny mężczyzna lub kobieta pije 10 do 15 kufli codziennie, co w wyniku prowadzi do odtłuszczającego i zatruwającego działania; pozatem tak nadmierne obciążenie organizmu płynami ujemnie na serce, prowadząc fatalnie do tak częstego w Monachjum schorzenia serca pod nazwą „Münchener Bierherz“. Wszystkie te jady, które zostają nierozsądnie wprowadzone do organizmu pod postacią używek, działają nader ujemnie na stan zdrowia i zdolności do pracy szerokich warstw społeczeństwa i są razem z syfilisem i gruźlicą, jak jeźdźcy Apokalipsy, siejący śmierć i zniszczenie ludzkości.
Niestety trudno jest wyrwać u ludzi ich głęboko zakorzenione przyzwyczajenia; spróbujcie zabronić prząść liszce jedwabnika, skoro ona przędzie nawet umierająca. Nie, ludzkość nigdy z własnej woli nie wyrzecze się swoich marnych przyjemności, które na tej umierającej planecie są dla wielu jedyną rzeczą, która im pozostaje. Zadanie nasze[1] polega nietyle na ich usunięciu, ile na uczynieniu ich nieszkodliwemi. Komu się ten cel uda, ten wyświadczy ludzkości większą przysługę, niż wielcy zdobywcy, lub znakomici wodzowie wszystkich narodów od Assurbanipala począwszy.
- ↑
usunięto powtórzony fragment tekstu
