Strona:Marya Weryho-Las.pdf/90

 — I ja — zawołał Stach.
 — No, to chodźmy!
 I chłopcy nie myśląc długo, przeszli przez parkan i pobiegli wprost przed siebie, gdzie zdaleka wznosił się duży budynek z ogromnym kominem!
 Biegli długo, wreszcie zatrzymali się przy czerwonym gmachu.
 — Co to za dziwny dom? — mówi Stach — nigdy nie widziałem takich domów; na co taki duży komin? A jaki turkot w tym domu, jakby tysiąc koni po moście stąpało.
 Była to fabryka papieru,
 — A wy co tu robicie? — zapytał pewien pan, przechodząc koło dzieci.
 Przestraszeni chłopcy wybąknęli nieśmiało, że szukają pracy.
 — Jakto! wy chcecie pracować, tacy mali? Skądże wam się wzięła ta ochota?
 Wtedy chłopcy opowiedzieli, że mają ubogą matkę i że chcą zapracować, ażeby jej choć trochę przynieść ulgi. Bardzo spodobała się panu mowa chłopczyków i powiedział do nich:
 — Kiedy tak, to się znajdzie i dla was robota. Weźcie te worki co tam leżą, chodźcie po wsi od chaty do chaty i zbierajcie rozmaite szmaty, nowe, stare, czyste czy brudne, a zapłacę wam tak jak innym.
 Uszczęśliwieni chłopcy skłonili się panu i po-