Strona:Maria Rodziewiczówna - Rupiecie.pdf/130

zdał, zapatrzony w pasącą się swą trzodę. Zeszli się i zagadali do siebie.
 — Nie masz wody w dzbanku? — spytał Choczka, ocierając pot z czoła.
 — Jeszczebym czerep miał, żeby mi się tłukł i zawadzał. Brakuje to wody w rowie?
 — Bo i prawda! — zgodził się Choczka, poszedł, gdzie mu pasterz batem wskazał, napił się i wrócił.
 Na pagórku siadł i począł się rozglądać.
 — Lubo tu na łąkach! — rzekł.
 — To dziwo? — dumnie zadarł Niechoczka głowę — nigdzie tak lubo, jak u mnie!
 Potem obejrzał gościa i rzekł:
 — To musi być śmiesznie w butach chodzić.
 — Nie masz butów?
 — Nie nadumał się jeszcze kupić.
 — Chcesz, to sobie weź!
 Niechoczka siadł na ziemi i wzuł buty. Potem się zastanowił i spytał:
 — A ile za to trzeba zapłacić?
 — At, co tam! Tylem miał kożuchów z tych moich owiec, co je pasiesz — to znoś darmo te buty.
 Niechoczka przyglądał się swoim nogom i śmiał się — potem stanął, spróbował cho-