Strona:Maria Rodziewiczówna - Rupiecie.pdf/106

 — Nu, to co?
 — Czemu nie dotrzymałeś?
 — A wasz ojciec czemu nie dotrzymał?
 — Jakto nie?
 — A takto. Obiecał granicy strzec, com mu ukazał. On się u mnie za stróża zgodził, to było stróżować.
 — Ach, ty chamie! Mało cię mój rodzic bił, kiedyś taki hardy.
 — Otóż to — mnie bił, a byle świnia granice ryła.
 — Coś rzekł? — jak śmiesz tak mówić! — porwał się kniaź. — To ty, świnia, cham!
 — Nu, niech ja będę świnia. Wyście obiecywali, że mnie równym sobie uczynicie — dlategom was przyjął za stróża.
 — Ty — mnie!
 — No, a jakże — a któż tu pan? — wy — co przyszli — jeden z prawa, drugi z lewa — czy ja — co tu zawsze był — ja — tutejszy.
 — Ale byłbyś, gdyby nie ja! — co ty znaczysz! — krzyknął pogardliwie Wyszogrodzki.
 — Juści więcej od was — bo wy byli — a ja jestem.
 — Przez moją moc i ochronę! — krzyknął kniaź.