Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Niebieskie migdały.djvu/98

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

i na jedwabnych poduszkach z różnobarwnego batiku...
Wyciągam ręce ku Tobie, w Twoją najsłodszą stronę
i czuję na rękach gwiazdy nisko nad nami zwieszone...
Ogarniam Cię splątanego w pochmurny namiot niebieski,
i spada niebo z hałasem, jak belki, wiązania, deski,
obrzuca nas półksiężycem, słońcem, obłoków zwojem —
i tak spoczywam — okryta niebem i sercem twojem...