Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Niebieskie migdały.djvu/58

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

rżnięte w błękicie,
dane mi z rąk przemądrej, doświadczonej wróżki,
abyś ty w niebo wpatrzony
gwiazdami strojne złotemi,
które mi duszę twą kradnie, —
dojrzał nad sobą moje małe nóżki
zwieszone ku ziemi,
i przyjrzał się im dokładnie,
myśląc, że oto nóżki twojej żony
i jej szklane pantofelki
zasłaniają ci wszechświat gwiaździsty i wielki. —