niego, prosząc áby munus exequi suum[1], y do Traktátu przystąpić ráczył. Ktory że miásto Propozycyi do niego, odezwał się z Listámi moliminum[2] Krolá IMośći contra Rempublicam, quod latuit[3], chcąc revelare super tecta[4]: chwyćił się záraz Wolny Narod tego, et formidanda sagaciùs querens, deputował czterech Ichmośćiow è gremio sui, ktorzy te papiery in Originalibus widźieli, tłumaczyli ták z Fráncuskiego, iáko y z Niemieckiego ięzyka; y przepisáwszy fideliter, bo potym toż sámo poprzysięgali, przed wszystkiemi Ichmośćiami Pány Zkonfederowánemi czytáli. Zkąd ták wielki Civium erupit fervor, że w podźiwieniu y zamyśleniu się długo wprzod intenti ora tenebant, á potym rehabitis spiritibus z większą żarliwośćią w ustawicznych głosach swoich prośili ut utar Iure meo. Wołáli że nie chcemy znać Krolá tákiego zá Krolá, ktory nie tylko iáwne przez wywrocone susá(?) deá(?) Práwá, ále też y skryte ad despoticum Dominum czyni sobie drogi. Skąd subsecutam, że z napisáney Generalney Konfederacyey exculs Majestas, ktorey nec internaem nec externea securitatis rationes ćierpieć nie mogły. Nalegáno záraz, ábym wypowiedźał Posłuszeństwo, Interregnum deklárował, Nową Elekcyą żłożył, Konfederayą drukowáć kazał, tákże y Listy Krolá IMośći; wszystko to przez ták długi czás, bo prawie trzymiesięczny, nè lenite, neuê asperare delicta viderer Principis. Stanęliśmy tylko in gradu Exvinculationis ab obedientia; Konfederacyey iednák in lucem nie wydawáliśmy, spodźiewając się: że Krol IMość zechce Nam per reconciliationem sui z Krolem IMośćią Szwedzkim restituere Iura, quibus PAce er Principe uteremur, zá wyprowadzeniem extra fines Regni Woysk Szwedzkich.
