tim ſzedł ad Abſolutum Dominium; w Polſzcze ſię záś porodźiwſzy nie w inſzym Kráiu, nie mogliśmy tego bez ſmutku przyimowáć, że ta Oyczyzna, ktorey My ieſteśmy pupili, przyſzłá do tey háńby: że y ſłáwę u poſtronnych, zá Pánowánia tego ſtraćiłá, y z imienia ſwego zdartá zoſtałá, y do utráty Wolnośći ná bliſkim ſtanęłá ſtopniu. Gdybyśmy nie Polácy byli, choć Nas ſors naſcendi magis inſignivit, gdybyśmy tu Fortun Náſzych nexus & affinitates nie mieli, ále ad ultimam Thulen śiedźieli, ſłyſąc tyko o nieſzczęśliwośćiách tey Oyczyzny zdaleka, przećięż z tey ſámey relácyey, żeśmy mieli tu Krolá ſzczęśliwie Panuiącego Oycá Náſzego, nie moglibyśmy być nigdy inſenſibiles, áni do rátunkow Iey etiam in diſtans nie ſkłonić ſię. Aże w Manifeśćie ſwoim namienia Korreſpondencye Krolewicá IMośći JAKVBA. Te, ieżeli były iákie; pewnie nie ná upadek Oyczyzny, ále żeby Libertas, & quies iey iák nayprędzey in toto, & tuto mogły locari. Dato záś, że były drugie z muſu y potrzeby prywatney ſzukánia Protekcyey mocney, poniewáż Krol IMość ludificabat záwſze promiſſis inanibus ſpem ſatiſactionum w ták iawnych preteſyách Krolewicá IMośći. Czyż nie doſyć było łátwośći y modeſtyey Iego; że zá perſwazyą Ceſárza IMośći, uſtępuiąc opiniey Krolá Auguſta, ktory Oláwſką Rezydencyą miał zá podeyzrzaną, gotow był z niey oddalić ſię áż do Grácu: y ná to dał ſłowo Ceſárzowi IMośći, táką iednák kondycyą; żeby Krol IMość Auguſt naznáczył był Termin pewny uſpokoieniá ſię w pretenſyách Krolewicá IMośći. Ná co zezwolił táką prędkośćią, iáką lekkośćią ſłowá ſwego nie dotrzymał: przyſzedł bowiem Termin, y zſzedł z zawodem exſpectantis. Ná co ſię zaraz uſkarżał przed Ceſárzem IMością, y ogłośił, że muśi tákich ſzukać iuż ſpoſobow, ktoreby prætendenti juſtitiam, renuenti pænitentiam przywieść mogły. Y z tąd przylgnienie Krolewicá IMośći IAKVBA ad Potentiam Krolá IMośći Szwedzkiego nie może u nikogo bydź w Cenſurze, licitâ univerſis viâ dochodźić ſwego, iáko kto może, ſi amica ſpernantur. Wierzamy ſnádno że w tychże Korreſpondencyách nie było zá co kanonizowáć Krolá IMośći, áni Woyſka iego. Ieżeli zátym co było przećiwko Oſobie Iego, y Sáſom, nie ieſt to contra Rempublicam; ktora żadney z nich poćiechy nie ma, nec per defenſam, nec per conſervationem Sartorum Tectorum, czegośmy ná Fortunie Náſzey immiſerabiliter doświádczyli. Ale co nayżałośnieyſza! ćierpieć te kalumnie, ktorych teneritudo noſtra do myśli náwet przypuśćić nie mogłá. Iákoby Dom Náſz miał ſicariatum przećiwko Krolowi meditari, vel inſtruere, propinationes toxico-
