Wytrysnąć; o płynie: wylewać ś. cieńszą lub szerszą strugą, tryskać, bić w górę, wybuchać; przen., wydobywać ś., wydostawać ś., pojawiać ś. ze środka czego szybko, wynikać, jako następstwo, wypływać; w. co, wypuszczać płyn jaki, zwłaszcza przez wązki otwór.
Wytrysnąć — p. nied. Wytryskać.
Wytrzaskać — p. Wytrzasnąć.
Wytrzaskiwać, dok. Wytrzaskać, Wytrzasnąć; wyrzucać, wypędzać z trzaskiem, z hałasem, wypuszczać z trzaskiem; wymuszać, uzyskiwać trzaskaniem, fukaniem, krzykiem; wypadać, wybiegać, wylatywać z trzaskiem; wytrzaskać kogo = wybić; skąd ci to wytrzasnę? = skąd wezmę?
Wytrzasnąć — p. nied. Wytrzaskiwać.
Wytrząsać, dok. Wytrząść, Wytrząsnąć; trzęsąc, roztrząsajcie, wyrzucać, wysypywać co skąd, sprawiać, że co skąd wypadnie; wychylać napój z puhara, wypróżniać do ostatniej kropli; wyrzucać, wypędzać, wyganiać, rugować kogo skąd; targać, tarmosić kogo; roztrząsać, rozważać szczegółowo; w. jak z rękawa = mówić szybko, dużo i gładko; nie z rękawa to wytrząsnął = zdobył pracą; w. ręką = wymachiwać, grożąc, wstrząsać; w. ś., być wytrząsanym; wypadać, wylatać, wysypywać ś. wskutek wstrząsania.
Wstrząski (-ów), to, co z czego ś. wytrzęsło, odpadki, odłączone wstrząsaniem.
Wytrząsnąć, Wytrząść — p. nied. Wytrząsać.
Wytrzebiać, dok. Wytrzebić; wycinać drzewa i krzewy dla oczyszczenia pola pod uprawę; w. kogo, kastrować, trzebić; wymordowywać, wybijać jedno po drugim; opustoszać, sprawiać rzeź, niszczyć; w. ś., pozbawiać ś. części płciowych.
Wytrzepać — p. nied. Wytrzepywać.
Wytrzepywać, dok. Wytrzepać; trzepiąc wytrząsać, wybijać, usuwać kurz z czego; trzepiąc oczyszczać; paplać, gadać co prędko; w. kogo, bić, uderzać, walić; wytrzepać komu skórę = obić go porządnie.
Wytrzeszcz, osoba, mająca oczy wypukłe; gatunek kraba obłęczatka (fig.).
Wytrzeszczać, dok. Wytrzeszczyć oczy; otwierać je szeroko.
Wytrzeszczak, człowiek z wytrzeszczonemu oczami, gapa.
Wytrzeszczeć — p. Wytrzeszczać; przestać trzeszczeć.
Wytrzeszczyć — p. nied. Wytrzeszczać.
Wytrzeźwiać, dok. Wytrzeźwić; uczynić znowu trzeźwym, przywracać do stanu trzeźwości, po przepiciu, omdleniu i t. p.; uspokajać, doprowadzać do stanu panowania nad sobą; w. ś., odzyskiwać trzeźwość, przychodzić do stanu trzeźwości, do przytomności, do zastanowienia; opamiętywać ś., reflektować ś.
Wytrzeźwić — p. nied. Wytrzeźwiać.
Wytrzeźwieć, wytrzeźwić ś., przyjść do przytomności, do stanu trzeźwości, do zastanowienia; uspokoić ś., opamiętać ś., patrzeć na co rozsądnie, zreflektować ś.
Wytrzęsikufel, pijak, opój.
Wytrzymać — p. nied. Wytrzymywać.
Wytrzymale, przysł., wytrwale.
Wytrzymałość, własność mechaniczna ciał, okazująca stopień ich oporności na różne działania mechaniczne, jak: uderzenie, ucisk, rozerwanie i t. p.; wytrwałość, stałość w przezwyciężaniu przeszkód i w dążeniach do osiągnięcia celu, nie poddawanie ś.
