Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/353

przeciągać ś., rozciągać ś., wyprostowywać ś., wyprężać ś.

 Wyciągnąć — p. nied. Wyciągać.

 Wyciągnięty, którego wyciągnięto, wydłużony, wydobyty; w. kłus = pośpieszny.

 Wycie, głos przeciągły, żałosny psa, wilka, niektórych małp i t. p.; wrzask podobny do wycia; śpiew nieumiejętny.

 Wyciec — p. nied. Wyciekać.

 Wycieczka, krótka wyprawa, podróż niedaleka, przejażdżka, przechadzka; wypad niespodziewany na nieprzyjaciela z twierdzy, z obozu; przen., napaść na kogo a. na co w jakimś artykule publicystycznym, utworze literackim i t. p.

 Wyciek, to, co wycieka, wypływa; wyciekanie, wypływanie; miejsce nizkie na spadzistości wzgórza, którym woda spływa, zwłaszcza po roztajaniu śniegów albo po ulewie.

 Wyciekacz, ten, co zrobił wycieczkę na nieprzyjaciela.

 Wyciekać, dok. Wyciec; ciekąc, wydostawać ś. z wnętrza czego, wypływać, sączyć ś. z czego; wytryskać, wypływać skąd, brać źródło gdzie; wylatać, wypadać; wybiegać, wydostawać się poza obręb czego; robić wycieczkę na nieprzyjaciela z twierdzy a. z obozu; o roślinach: nędznieć, zanikać, więdnąć wskutek braku światła i powietrza; w. kogo = wyścigać, prześcigać go.

 Wycielić się, ocielić się.

 Wycienić, wycieniować.

 Wycieniować, uwydatnić cienie na rysunku albo obrazie, wykończyć starannie rysunek, pismo, jaką pracę literacką.

 Wycieńczać, dok. Wycieńczyć; rozciągając, rozpłaszczając, rozgniatając czynić cieńszym, chudszym; przen., wyzuwać z sił, wyczerpywać siły, wyniszczać fizycznie, mordować nadmierną pracą, czynić słabszym, osłabiać, wysilać; niszczyć, psuć, zmniejszać; umniejszać, ujmować; w. czas = zużywać, tracić go bezużytecznie; w. ś., słabszym się stawać przez zużycie sił, upadać na siłach, chudnąć.

 Wycieńczeć, stać ś. cieńszym; schudnąć, wychudnąć; osłabieć, stracić siły, upaść na siłach.

 Wycier — p. Wyciór.

 Wycieraczka, kobieta wycierająca; przyrząd, szczotka do wycierania ścian, podłogi, do wycierania piór z atramentu.

 Wycierać, dok. Wytrzeć; trąc wydobywać, wydostawać co skąd, wykurzać co; czyścić, okurzać, omywać przez nacieranie a. ocieranie, przez szorowanie; ocierać: w. nos = uwalniać go od śluzu; w. kominy; trąc wygładzać, polerować; psuć ś., niszczyć przez używanie: w. ubranie; w. komu kapitułę = dobrze go zestrofować, złajać porządnie; w. ś., być wycieranym; niszczyć ś., wątlejszym ś. stawać przez używanie, przez noszenie (o ubraniu); o rybach: wypuszczać z siebie ikrę, wyikrzać ś.; o niebie: wyjaśniać ś., uwalniać ś. od chmur, wypogadzać ś.; nabywać poloru, ogłady towarzyskiej przez obcowanie z ludźmi; tułać ś. między ludźmi, być w pogardzie, być popychadłem; wyrównywać ś., wygładzać się.

 Wycierlica, narzędzie do wycierania lnu, tarlica; wóz na drwa.

 Wycierpieć, cierpliwie wytrwać, dotrwać w cierpieniu; cierpiąc, znieść co, wytrzymać coś przykrego a. bolesnego do końca; cierpliwie znieść, nie oburzając się, nie wybuchając gniewem, ścierpieć.

 Wyciesać — p. nied. Wyciosywać.

 Wycięcie, dokonane wycinanie; wyrżnięcie, dołek, rowek, fuga