nym od s-i = nie hurtowo, nie od czasu; s. w s-ę = jak jedno tak i drugie, jednakowo, ogółem, razem; urządzić, wyciąć komu s-ę = zrobić przykrość, oszukać go.
Sztukaterja, wł., ozdoby archi tektoniczne, odlewane z gipsu i i przylepiane następnie przy pomocy gipsu lub gwoździ na mularskiej wyprawie.
Sztukator, wł., rzemieślnik, wyrabiający ozdoby gipsowe.
Sztukatorstwo, wł., umiejętność i zajęcie sztukatora.
Sztukmistrz, nm., człowiek, popisujący ś. jakąś sztuką; kuglarz, akrobata; artysta; posiadający w czym dużą zręczność.
Sztukować, nm., zszywać, łączyć części dla złożenia całości, dodawać części brakujące, łatać, cerować.
Sztukowany, nm., niecały, dorabiany, łatany, cerowany, przyszywany.
Sztukowe (-ego), nm., opłata od sztuki bydła.
Sztukowy, nm., odnoszący się do sztuki (przedmiotu); s. robotnik = robotnik, pobierający płacę od sztuki, t. j. od każdego wyrobionego przedmiotu, a nie dzienną.
Sztundyści, nm., sekta religijna, przyznająca Sakramentom tylko symboliczne znaczenie, odrzucająca władzę kapłańską i zewnętrzne obrzędy religijne, nauczająca równości wszystkich ludzi, potępiająca handel, a dozwalająca tylko na zamianę dóbr, nie uważająca za własność osobistą ziemi, wody i bydła; bracia chrześcijańscy.
Szturchać, Szturgać, dok. Szturchnąć, Szturgnąć; uderzać łokciem, kułakiem, potrącać; s. ś., wzajemnie ś. szturchać.
Szturchaniec, Szturganiec, uderzenie, trącenie łokciem a. pięścią.
Szturchnąć — p. nied. Szturchać.
Szturchnięcie, Szturknięcie, Szturchnienie, potrącenie, uderzenie; szturchaniec.
Szturm, nm., zdobywanie, gwałtowne natarcie, atak, zwłaszcza piechoty, uderzenie wojska na twierdzę w celu zdobycia jej, wdarcia się do wnętrza.
Szturmak, nm., gatunek strzelby o szerokim wylocie (fig.); przen., kobieta niezgrabna, ciężka, ordynaryjna; popychadło.
Szturman, hol., oficer marynarki, kontrolujący bieg okrętu i położenie jego na morzu, mający nadzór nad sternikiem.
Szturmować, nm., uderzać, napadać, chcieć ś. dostać gwałtownie; dobijać ś.; starać ś. zdobyć, zająć: s. do miasta, do twierdzy; nalegać gwałtownie, upominać ś.
Sztyber, nm., sztuka drzewa w kwadrat oprawna; słupek; przegródka w sztucznym ulu.
Sztycak, kawałek drzewa służący jako podpora, np. pod kozły.
Sztych, nm,, pchnięcie czymś ostrym a. śpiczastym, ukłucie; ostry koniec; jedno pchnięcie szpadą a. końcem szabli; przeciągnięcie igły z nitką przez tkaninę w szyciu, ścieg; rycina ryta na miedzi lub stali, miedzioryt, staloryt; przen., wystawić na s. = narazić; od s-u = odrazu; w myśliwstwie: wyjść na s. = wyjść na strzał myśliwca (o zwierzynie); iść z kim na s. = występować w zapasy, walczyć, spierać ś. z kim.
Sztycharka, nm., kobieta, zajmująca ś. sztycharstwem; żona sztycharza.
Sztycharnia, nm., pracownia sztycharza.
Sztycharski, nm., odnoszący ś. do sztycharza; s-a sztuka = sztycharstwo.
